Балтач районында яшәүче Наил белән Тәскирә Сәгыйтяновлар инде 43 ел бергә. Хәзер алар пенсионерлар, әмма икесе дә уңышлы хезмәт эшчәнлеге белән горурлана алалар. Хатын-кыз 30 елдан артык Балтач кулланучылар җәмгыятендә эшләгән, ә ир-ат 20 елдан артык «Якты юл» колхозында икътисадчы булган.
Сәгыйтяновлар ата-бабаларының иң яхшы традицияләрен саклап кала һәм арттыра алганнар. Аларның өе хуҗабикә утырткан чәчәкләргә күмелә, хуҗаның оста куллары ярдәмендә үрнәк тәртиптә тора. Инде 40 ел гаилә умарталык тота. «Умартачы булу – бераз бал корты булу дигән сүз», – ди Наил Сәгыйтянов елмаеп.
Ир белән хатынның тынычлыгы һәм бәхет – ул аларның кызы һәм улы, кияве, килене һәм биш оныгы. Балалар гаиләләре белән шәһәрдә яшиләр, еш кына әти-әниләренә кунакка киләләр һәм һәрнәрсәдә ярдәм итәләр.
Дүрт дистә ел Сәгыйтяновлар кайчандыр бер-берсенә биргән антларына тугры калалар.